Σημεία επαφής σε καιρούς κρίσης
(Το 1ο Φεστιβάλ σχεδίου, κόμικς και γελοιογραφίας
στο Δήμο Καλαμαριάς).
Το 1ο Φεστιβάλ σκίτσου, κόμικς και γελοιογραφίας, που διοργανώνει ο Δήμος Καλαμαριάς, εμπεριέχει μέσα στον τίτλο του ήδη την ιστορία και γι’ αυτό μόνο σημαίνει και σηματοδοτεί πολλά.
Οδηγεί, κατ’ αρχήν, το θεατή στις ρίζες του κόμικς, στη γελοιογραφία. Η οποία γεννήθηκε στα ταραγμένα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου και της ελληνιστικής περιόδου, και εξελίχτηκε, μετά τη γαλλική επανάσταση και μέσα στους ναπολεόντειους πολέμους, σε μέσο διεκδίκησης των νέων ατομικών και πολιτικών ελευθεριών.
Διαδηλώνει τις κοινές καταβολές αλλά και την όσμωση διαφορετικών μορφών της κριτικής έκφρασης στο κοινωνικά και πολιτικά επιτρεπτό.
Έτσι όπως αποτυπώθηκε στις καλλιτεχνικές μαρτυρίες του Ισπανού Φρανσίσκο ντε Γκόγια και του Γάλλου Ονορέ Ντωμιέ τον 19ο αιώνα, με ένα ιδίωμα που κινείται ανάμεσα στο ρεαλισμό και στην ονειρική- εφιαλτική παραμόρφωσή του, και σφραγίζει μέχρι τις μέρες μας τη γλώσσα της γελοιογραφίας και του κόμικς.
Έτσι όπως προβλήθηκε στην πληθωρική δημιουργία του Έλληνα Δημήτρη Γαλάνη, που έδρασε στο Παρίσι στη χαραυγή του 20ού αιώνα, μεταφέροντας φόρμες και ρυθμούς από τη ζωγραφική και τη γλυπτική της αρχαιότητας, του κλασικισμού και του μοντέρνου στη σύγχρονη χαρακτική και τη γελοιογραφία.
Τα έργα που παρουσιάζονται εδώ χαρακτηρίζονται από αυτήν ακριβώς τη μετατόπιση και την υπέρβαση των ορίων μεταξύ της οπτική τέχνης του κόμικς και των εικαστικών τεχνών.
Συνδέουν στα χαρακτικά και στις «ιστορίες» τους τα χαρακτηριστικά της ιαπωνικής τέχνης του 18ου και 19ου αιώνα αλλά και του σήμερα, του πατέρα των «μάγκα» Κατσουσίκα Χοκουσάι με το σκηνοθέτη, Σινάι Τσουκαμάτο, της ταινίας «Ο Ατσαλένιος Άνθρωπος» από το 1988, αλλά και τα γνωρίσματα του σχεδιαστή της σύγχρονης εκδοχής των «μάγκα» Οζάμου Τεζούκα(τα μεγάλα μάτια και τα εύπλαστα παιδικά σώματα) με τα ρευστά σκηνικά των γερμανών εξπρεσιονιστών της δεκαετίας του ’20.
Μεταμορφώνουν στις οξυγραφίες και στις ξηρές χαράξεις, στις ξυλογραφίες και στα σχέδια με μολύβι, μελάνι και με μαρκαδόρους, στις αφηγήσεις τους από καρέ σε καρέ, με τα μέσα των κινημάτων του σουρεαλισμού, του κυβισμού, της «Νέας Αντικειμενικότητας», του ιδιότυπου εκφραστή του εξπρεσιονισμού Φράνσις Μπέικον αλλά και του εμπνευστή των κόμικς με τον «Τεν-Τεν», Ερζέ, τα πρόσωπα σε τρομερά προσωπεία και τις ανθρώπινες φιγούρες σε σχηματοποιημένα ανθρωποειδή, ζωόμορφα ή τετραγωνισμένα πλάσματα που θα μπορούσαν να έχουν ξεπηδήσει τόσο από τη «Μητρόπολη» του Φριτς Λαγκ όσο και από τις ταινίες της επιστημονικής φαντασίας.
Καθρεφτίζουν τη σκληρή και ανάλγητη καθημερινότητα της εποχής μας που λίγο απέχει πλέον από το σκληρό και ανάλγητο και καθημερινό βίο των ανθρώπων της βιομηχανικής επανάστασης και του μεσοπολέμου.
Προσπαθούν να βρουν τις αναλογίες της τέχνης με τη ζωή μέσα από τις αντιφάσεις της.
Μεταδίδουν ένα μήνυμα αυτογνωσίας που θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως μήνυμα αισιοδοξίας.
Λήδα Καζαντζάκη
Ιστορικός τέχνης
ARTIST
ΑΛΕΞΗΣ ΤΑΜΠΟΥΡΑΣ
ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΚΩΤΣΗ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΟΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΒΟΥΤΣΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΜΑΡΚΟΣ ΜΩΡΑΙΤΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΤΕΡΖΗΣ
ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΔΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΤΣΟΜΠΟΝΟΣ
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΑΤΣΑΔΙΩΤΗΣ
